ارزیابی کیفیت آب رودخانه کارون جهت کاربردهای مختلف (مطالعه موردی ایستگاه های اهواز، فارسیات و دارخوین)

در اثر عواملی هم چون افزایش جمعیت و تغییر سبک زندگی، فشار بر منابع آب افزایش یافته و بنابراین پایش مستمر کمیت و کیفیت این منابع ضروری است. این مطالعه با هدف ارزیابی کیفیت آب رودخانه کارون در سه ایستگاه اهواز، فارسیات و دارخوین طی دوره زمانی ۳۰ ساله (۱۳۶۹ تا ۱۳۹۹) انجام شد. بدین منظور جهت ارزیابی کیفیت آب برای مصارف شرب و کشاورزی از نمودارهای شولر و ویلکاکس و همچنین برای بررسی پتانسیل رسوب گذاری و خورندگی آب از شاخص لانژلیه استفاده گردید. مطابق نمودار شولر، کیفیت آب برای مصارف شرب در ایستگاه های اهواز و دارخوین قابل قبول تا کاملا نامطبوع و در ایستگاه فارسیات قابل قبول تا نامناسب است. بر اساس نمودار ویلکاکس، رده غالب آب در هر سه ایستگاه مورد مطالعه C۳S۱ بود که نشان دهنده خطر قلیاییت کم و شوری زیاد می باشد. شاخص لانژلیه برای ایستگاه های اهواز، فارسیات و دارخوین به ترتیب برابر ۱/۵۹، ۱/۷۰ و ۱/۶۰ محاسبه شد که حاکی از تمایل آب به رسوب گذاری است. با در نظر گرفتن نتایج می توان گفت که کاربرد آب رودخانه کارون برای مصارف مختلف تنها با اعمال تمهیدات مدیریتی مربوط به هر بخش میسر است.

Keywords:

آب آبیاری , آب شرب , شاخص لانژلیه , نمودار شولر , نمودار ویلکاکس