بررسی رابطه بین احساس پیوستگی ، تاب آوری و ذهن آگاهی با خوش بینی آموزشی دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین احساس پیوستگی ، تاب آوری و ذهن آگاهی با خوشبینی آموزشی دانش آموزان دختر بود. روش پژوهش از نوع توصیفی -همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر و دختر مقطع متوسطه دوم شهرستان اردبیل در سال ۱۴۰۱-۱۴۰۰ بود. تعداد ۲۱۸ دانش آموز دختر در پژوهش حاضر شرکت داشتند که به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه خوشبینی آموزشی اسچنن -موران و همکاران(۲۰۱۳)، پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون(۲۰۰۳)، پرسشنامه احساس پیوستگی آنتونوسکی (۱۹۹۳) و پرسشنامه ذهن آگاهی بائر و همکاران (۲۰۰۶) بود. دادههای پژوهش با نرم افزار SPSS و روش آماری همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . نتایج بدست آمده دراین پژوهش نشان داد که بین احساس پیوستگی با خوشبینی آموزشی (۸۲/۰(r= و تاب آوری با خوشبینی آموزشی (۷۶/۰(r= و ذهن آگاهی با خوشبینی آموزشی (۷۳/۰(r= رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین نتایج پژوهش نشان داد که هر سه متغیر احساس پیوستگی ، تاب آوری و ذهن آگاهی توانستند روی هر رفته ۲۱ درصد از واریانس خوشبینی آموزشی را به صورت معنادار پیش بینی کنند.

Keywords:

خوش بینی آموزشی , احساس پیوستگی , تاب آوری , ذهن آگاهی