اثر بخشی آموزش مثبت نگری بر افسردگی و امید به زندگی سالمندان

پژوهش حاضر به منظوربررسی اثربخشی آموزش مثبت نگری بر افسردگی و امید به زندگی سالمندان انجام شد.این پژوهش یک مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود.جامعه آماری، سالمندان مرکز صاحب الزمان شهر برازجان می باشد.برای نمونه گیری ۳۰ نفر از این سالمندان به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه ۱۵ نفر)قرار گرفتند و سپس با استفاده از پرسشنامه افسردگی سالمندان و پرسشنامه امید به زندگی سنجیده شدند.گروه آزمایش طی ۸ جلسه یک ساعته تحت آموزش مثبت نگری قرار گرفتند.دادهها با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیره(مانکووا)با نرم افزار spss تحلیل شد.نتایج پژوهش نشان داد که گروه آزمایش از نظر سطح افسردگی به طور معنادار پایین تر از گروه کنترل قرار داشتند((P<۰/۰۰۱ همچنین سطح امید به زندگی در گروه آزمایش به طور معنادار افزایش یافته است((P<۰/۰۰۱ بر اساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که آموزش مثبت نگری بر کاهش افسردگی و افزایش امید به زندگی در سالمندان موثر است.

Keywords:

آموزش مثبت نگری , افسردگی , امید به زندگی , سالمندان