بررسی رابطه بین امکانات ورزشی در افزایش عملکرد و پیشرفت انگیزشی دانشجویان ورزشکار دانشگاه تبریز

در حال حاضر، یکی از مهم ترین مشکلات موجود در شهرهای کشور ما استقرار نامناسب فضاهای ورزشی در میان سایر کاربردهای شهری می باشد. به نحوی که بسیاری از افراد جامعه به علت عدم دسترسی به انان نمی توانند از مکان های ورزشی به صورت مطلوب استفاده نمایند و حل کردن این مشکلات به برنامه ریزی در زمینه مکان یابی و سامان دهی فضاهای ورزشی و مطالعات پیچیده و اساسی نیازسنجی و امکان سنجی نیاز دارد. می توان اذعان داشت که توسعه ورزش ملی بخش مهمی از توسعه اقتصادی اجتماعی است. رواج ورزش در تمامی بخش ها موجب افزایش نشاط اجتماعی و بهره وری ملی می شود؛ از این رو، هدف اصلی پژوهش حاضر تحلیل اثرگذاری امکانات ورزش حرفه ای در افزایش انگیزش و عملکرد ورزشی دانشجویان دانشگاه تبریز بود. روش این پژوهش، آمیخته بوده و ابزار گردآوری داده های آن پرسش نامه پژوهشگرساخته توسعه ورزش می باشد. جامعه آماری پژوهش را دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه تبریز تشکیل دادند ۴۸۰) نفر) که به دلیل محدودیت جامعه، نمونه برابر با جامعه در نظر گرفته شد و درنهایت، ۷۳ پرسش نامه دریافت گردید. به منظور آزمون فرضیه های پژوهش از آزمون کلموگروف اسمیرنوف، آزمون تی تک نمونه ای، آزمون فریدمن، آزمون دوجمله ای و مدل سازی معادلات ساختاری استفاده گردید. نتایج نشان می دهد که معیار داشتن اماکن و فضاهای کالبدی ورزشی دارای استانداردهای بین المللی در افزایش انگیزشی و عملکردی دانشجویان دارای تاثیر ۶۸درصدی دارد. بر این اساس، لزوم توجه ویژه به نظام آموزشی کشور به منظور پرورش استعدادها و ورزشکاران درجهت ایجاد زیرساخت های ورزشی مناسب ضروری به نظر می رسد.

Keywords:

پیشرفت , انگیزه , مدیریت اماکن ورزشی , زیر ساخت های ورزشی , سرمایه گذاری