نقش میانجی نظریه های ضمنی هوش در رابطه مهارتهای مطالعه با اشتیاق تحصیلی

هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش میانجی نظریه های ضمنی هوش در رابطه مهارتهای مطالعه با اشتیاق تحصیلی دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهرستان بافق که در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ مشغول به تحصیل بوده اند می باشد. حجم نمونه مورد مطالعه ۳۰۰ نفر بود که از طریق جدول مورگان از جامعه آماری ۱۳۵۰ نفره به صورت نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. این پژوهش از نوع مقایسه ای است و ابزار سنجش در این پژوهش، سه پرسشنامه؛ باورهای هوشی بابایی(۱۳۷۷)، مهارتهای مطالعه پالسانی(۲۰۱۴) و اشتیاق تحصیلی وانگ و همکاران (SES) بوده است. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون چند متغیره استفاده شده است. نتایج نشان دهنده آن است که بین دو متغیر مهارت های مطالعه با اشتیاق تحصیلی رابطه معنادار وجود دارد و هر چه مهارت های مطالعه بهتر باشد اشتیاق تحصیلی بیش تر است و بین دو متغیر نظریه های ضمنی هوش و اشتیاق تحصیلی رابطه معنادار وجود دارد و هر چه نظریه های ضمنی هوش بهتر باشد اشتیاق تحصیلی بیش تر است و همچنین بین دو متغیر نظریه های ضمنی هوش و مهارت های مطالعه رابطه معنادار وجود دارد و هر چه نظریه های ضمنی هوش بهتر باشد مهارت های مطالعه بیشتر است.

Keywords:

نظریه های ضمنی هوش , مهارتهای مطالعه , اشتیاق تحصیلی