بررسی رابطه ی خودپنداره مثبت، با گرایش به مصرف مواد مخدر در افراد معتاد شهرستان هیرمند

Publish Year: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 140

This Paper With 11 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

ICJLP06_120

تاریخ نمایه سازی: 25 تیر 1402

Abstract:

اعتیاد «خودپنداره» بخش شناختی «خود» می باشد و آموختنی است که در نتیجه تجارب فرد حاصل می شود. اما عزت نفس ارزشیابی عاطفی نسبت به «خود» است که معمولا براساس ویژگی های مثبت یا منفی فرد سنجیده می شود. هرچند که انحرافات اجتماعی، معمول مجموعه ای از عوامل فردی، اجتماعی اقتصادی، فرهنگی و.. هستند، اما براشت منفی از «خود» عدم اعتماد به نفس و خودپنداره ضعیف می تواند عامل موثری در گرایش فرد به انحرافات اجتماعی از جمله اعتیاد باشد. اعتیاد و سوء مصرف مواد مخدر دارای عوامل زمینه ساز متعددی در حیطه های نگرش، محیط و جامعه می باشد. از سوی دیگر، تحقیقات قبل نشان داده است اعتیاد موجب بروز دگرگونی در ادراک مسائل اجتماعی و نوع نگرش در افراد مبتلا به این معضل مب شود. خودپنداره فرد برای متخصصان بهداشت روانی از اهمیت خاصی برخوردار است. و می توان بیان کرد که اگر تصور از خود مثبت باشد فرد دارای سلامت روان است شناخت عوامل موثر بر سلامت روانشناختی و جسمانی افراد از اهمیت ویژه ای برخودار است مطالعات حاضر با هدف بررسی رابطه ی خودپنداره مثبت با گرایش به مصرف مواد مخدر در افراد معتاد شهر هیرمند انجام شد. این پژوهش از نوع همبستگی می باشد جامعه آماری شامل افراد تحت پوشش مراکز ترک اعتیاد شهر هیرمند بوده که با روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۳۰۰ نفر انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه غربالگری مواد و خودپنداره استفاده شد . داده ها از طریق روش محاسبه ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون تحلیل شدند. همچنین سطح معنی داری ۰/۰۰۱ در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که بین سوء مصرف مواد مخدر با خودپنداره مثبت در سطح معنی داری ۰/۰۵، همبستگی منفی معنی دارای -۰/۵۳۶ وجود دارد. یعنی بین مصرف مواد اعتیاد آور و خودپنداره مثبت، رابطه منفی معنی داری وجود دارد. یعنی با افزایش مصرف مواد مخدر خودپنداره مثبت فرد کاهش می یابد و با کاهش میزان مصرف مواد مخدر خودپنداره افراد افزایش می یابد.

Authors

رها سیاسری

دانشجوی دکتری روانشناسی تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد زاهدان

یکتا مهدوی

دانشجوی کارشناسی آموزش ابتدایی دانشگاه فرهنگیان شهرستان زابل

بیتا مهدوی

دانشجوی کارشناسی آموزش ابتدایی دانشگاه فرهنگیان شهرستان زابل

فاطمه سارانی عاشوری

کارشناسی مدیریت خدمات بهداشتی و درمانی، دانشگاه علوم پزشکی زابل