بهبود اثر بخشی آموزش حل مسائل اجتماعی برشایستگی اجتماعی و مهارت های ارتباطی نوجوانان با استفاده از نرم افزار های آماری مبتنی بر داده های کمی و کیفی

وجود شایستگی اجتماعی به دلیل اهمیت وافر آن؛ در نوجوانان محصل امری ضروری است . هدف این پژوهش ، بررسی داده های کمی و کیفی و بهبود اثربخشی آموزش حل مساله اجتماعی بر شایستگی اجتماعی نوجوانان می باشد. روش تحقیق ؛ توصیفی ، پیمایشی از شاخه مطالعات میدانی ، و جامعه آماری شامل نوجوانان ۱۳-۱۵ ساله مح صل در سال تح صیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ نی شابور می با شد. پژوهش حا ضر شامل ۶۰ دانش آموز منتخب به شیوه نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای است . بر اساس متغیرهای پژوهش ، آموزش حل مساله در ۱۰ جلسه برگزار و برای سنجش شایستگی اجتماعی ، از ابزار جمع آوری داده ها و پرسشنامه استاندارد استفاده شد. آزمون فرضیه ها و تجزیه و تحلیل اطلاعات با روش همبستگی پیرسون و ورود و بررسی داده ها با برنامه SPSS می باشد. نتیجه تحلیل بیانگر این است که آموزش حل مساله اجتماعی بر شایستگی اجتماعی و مهارت های ارتباطی نوجوانان شهرستان نیشابور موثر بوده است .

Keywords:

آموزش حل مساله اجتماعی , شایستگی اجتماعی , مهارت های ارتباطی , آموزش و پرورش , بررسی داده های کمی و کیفی .