بررسی پدیده و اختلال لجبازی در کودکان و وظایف والدین ،معلم و جایگاه روانپزشک

سومین اختلال شایع روانپزشکی کودکان و نوجوانان (DSM-۵)، اختلال نافرمانی مقابله ای است که با الگویی از رفتارهای مداوم و غیرقابل انطباق و با تحریک پذیری و خشم شناخته می شود و اغلب تا بزرگسالی ادامه می یابد. براساس مطالعات متعدد، رفتارهای منفی والدین مانند پرخاشگری و تهدید می تواند رفتارهای منفی کودک مانند لجبازی،نافرمانی و قلدری را تقویت کرده و دوطرف را وارد یک چرخه معیوب رفتاری و فزاینده نماید؛ پس کیفیت رابطه والد-کودک تاثیر قابل توجهی بر تشدید یا تعدیل نشانه های اختلال نافرمانی مقابله ای دارد. این مقاله با ماهیت توصیفی-تحلیلی به بررسی و واکاوی اختلال لجبازی در کودکان پرداخته و نقش معلم ،خانواده و پزشک را نسبت به کودک دچار اختلال رفتاری بیان می کند.سپس با راهنمایی معلم و اولیا رفتار های مناسب انهارا در برابر کودک مبتلا به اختلال لجبازی و نافرمانی تعیین می کند. این پژوهش در واقع یک جمع بندی در مورد اختلال لجبازی و نافرمانی کودکان است که هر قشری که با کودک و اجتماع کودکان سر و کار دارد می تواند ان را مطالعه کند.

Keywords:

لجبازی , نافرمانی , کودکان , معلم , والدین