بررسی تغییرات بیوشیمیایی در گیاه گشنیز(Coriandrum sativum L.)در شرایط کاربرد زئولیت و تنش کم آبی

این آزمایش با هدف بررسی تاثیر زئولیت بر خصوصیات بیوشیمیایی گیاه دارویی گشنیز در شرایط تنش خشکی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در ۴ تکرار طی دو سال زراعی ۹۷-۱۳۹۶ و ۹۸-۱۳۹۷ انجام شد. عامل تنش خشکی در ۳ سطح (شامل : ۱۰۰% نیاز آبی (بدون تنش) ، ۷۵% نیاز آبی (تنش ملایم) و ۵۰% نیاز آبی (تنش شدید)) و مصرف زئولیت در ۵ سطح (عدم مصرف، ۲، ۴، ۶ و ۸ تن در هکتار زئولیت). نتایج نشان داد که کاهش میزان آبیاری، سبب افزایش پرولین شد، درحالی که با کاربرد زئولیت تااندازه ای اثرات خشکی کاهش یافت. آبیاری نرمال و مصرف شش تن در هکتار زئولیت کمترین مقدار پرولین و تنش شدید (آبیاری ۵۰ درصد نیاز آبی) و عدم مصرف زئولیت، بیشترین میزان پرولین را دارا بود. با توجه به اثرات مثبت زئولیت در کاهش اثرات مخرب تنش خشکی در این آزمایش، استفاده از شش تن در زئولیت هکتار در شرایط ۷۵درصد نیاز آبی گیاه گشنیز قابل توصیه است.

Keywords:

تنش خشکی , زئولیت , کاتالاز , گشنیز , نفوذپذیری غشاء.