بررسی میزان کاربست رویکرد سازنده گرایی در بین معلمان ابتدایی شهر مرند

هدف پژوهش حاضر، بررسی میزان کاربست رویکرد سازنده گرایی در فرآیند یاددهی-یادگیری در بین معلمان ابتدایی شهر مرند در سال تحصیلی۹۷-۱۳۹۶ است. روش پژوهش، توصیفی- پیمایشی می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه معلمان دوره ابتدایی شهر مرند در سال تحصیلی ۹۷-۱۳۹۶ بود، حجم نمونه از بین ۴۶۷ نفر معلم ابتدایی شهر مرند، بر اساس جدول مورگان۲۲۰ نفر تعیین شد. نمونه مورد نظر به شیوه نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب گردید. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه مقیاس مهارتهای مدیریت محیط یادگیری سازندهگرایی ییلدیریم (۲۰۱۴) است که روایی آن توسط متخصصان تایید شده و پایایی آن با ضریب آلفای کرونباخ ۸۶/۰ به دست آمد. داده ها از طریق نرم افزارspss تجزیه و تحلیل شده و از روش های آماری توصیفی و استنباطی شامل آزمونt تک نمونه ای استفاده گردید. نتایج نشان داد میزان به کارگیری مولفه های رویکرد سازنده گرایی (مولفه های ارتباطات و تعاملات، برقراری رابطه، توسعه مهارت ها، استفاده از زمان و ارزشیابی، یادگیری و تدریس و سازمان دهی محیط یادگیری) توسط معلمان ابتدایی شهر مرند، بالاتر از متوسط است.

Keywords:

رویکرد سازنده گرایی , فرآیند یاددهی-یادگیری , معلمان ابتدایی