بررسی شعر صباحی بیدگلی از منظر علم بیان

فضای عاطفی و خیال انگیز شاعرانه که هم سبب القای معنی و هم مایه ترغیب خواننده و شنوندهمی شود از صور خیال سرچشمه می گیرد. ازآنجایی که خیال، خصیصه ذاتی شعر است و بررسی عناصرخیال به شناخت بهتر دریافت اندیشه مضمر در آن کمک می کند، به همین دلیل در شعر از اهمیتوالایی برخوردارند و شاید بتوان گفت جوهر و ذات شعر همان تصویر است، بنابراین آنچه در ادبیاتباعث تصویرسازی و مایه خیال انگیزی شعر محسوب می شود، بیشتر در علم بیان مورد بحث و بررسیقرار می گیرد. بیان، علم رمزگشایی سخن ادبی است که می توان به کمک آن به قوه تخیل شاعرانپی برد و راهی است که ما را به شهر زیبا و مخیل هنرمند و کار هنری اش رهنمون می شود. صباحیبیدگلی از شاعران مکتب بازگشت محسوب می شود، وی در غزلیات شیرین خود به سعدی و حافظتوجه دارد و در قصیده، کار قصیده سرایان بزرگ قرن پنجم و ششم سرمشق اوست. شعرهای صباحیمشحون سرشار از صور بلاغی است که تحلیل آن در این مکتوب هدف قرار گرفته است و آمار انواعآرایه های بیانی در جدول های بسامدی نشان داده شده است.

Keywords:

شعر , صباحی بیدگلی , علم بیان