ارائه چارچوب تصمیم گیری جهت بهبود با مورد کاوی در اداره آموزش یک مرکز آموزشی-درمانی

این پژوهش با بررسی تطبیقی عوامل موفقیت و شکست پروژه های مهندسی مجدد و بهبود فرآیند به تدوین و ارایه یک مدل تحلیلی- اجرایی در بیمارستان جهت تصمیمگیری مناسبتر میپردازد. عناصر تشکیل دهنده این مدل مشتمل بر حمایت و تعهد مدیریت ارشد، مدیریت تغییر، چشم انداز و جهت گیری استراتژیک، درک اصول و مفاهیم مهندسی مجدد، درک اصول و مفاهیم بهبود فرآیند، مدیریت پروژه، ترکیب تیم مهندسی مجدد، متدولوژی مدون، بهره گیری از فناوری اطلاعات پیاده سازی و اجرا و مشارکت کارکنان میباشد و توجه یا بی توجهی به هر یک از این عوامل میتواند به موفقیت یا شکست پروژه منجر شود.در این پژوهش به استخراج فرآیندهای موجود و در گردش واحد آموزش پرداخته میشود. برای شناسایی کامل این فرآیندها تمامی اطلاعات موجود اعم از چگونگی انجام، زمان ارائه خدمت، بسامد ، خروجی، مسئول و صاحب فرآیند استخراج شده و همگی در قالب یک فایل اکسل جمع آوری میشود. پس از جمع آوری داده های خدمات به بررسی و ارزیابی آنها باتوجه به معیارهای گزینش شده از پیشینه مشخص شده که با رای و نظر خبرگان سه مورد اهمیت فرآیند، سالمت فرآیند و قابلیت بهبود فرآیند شد پرداخته شده است. گزینه های شناسایی شده با استفاده از با تکنیکهای تصمیمگیری تاپسیس و واسپاس اولویت بندی شده و مناسبترین فرآیندها جهت بهبود ارائه گردیده اند.

Keywords:

مهندسی مجدد فرآیند , بهبود فرآیند , بیمارستان , تصمیمگیری چندمعیاره , تاپسیس , واسپاس