مقایسه اثربخشی درمان روانپویشی کوتاه مدت فشرده با روان درمانی مبتنی برانتقال برکاهش علائم در اختلال شخصیت مرزی

پژوهش حاضر یه مطالعه مروری روایتی است با هدف مقایسه اثربخشی رواندرمانی مبتنی برانتقال با روانپویشی کوتاه مدت فشرده بر کاهش نشانه ها و کاهش علائم در اختلال شخصیت مرزی صورت گرفت. رواندرمانی مبتنی بر انتقال می تواند در مدت یکسال موجب افزایش کنش تاملی و تغییرات ساختاری و نشانه شناختی مهم در بیماران مرزی شود. یافته های مطالعه ی عباسی و همکاران (۲۰۱۴) در اثربخشی درمان مبتنی بر انتقال بر تکانشگری افراد مبتلا به شخصیت مرزی نشان داد که، این درمان میتواند اثر مطلوبی بر تکانشگری کل و زیر مقیاس های آن به ترتیب تکانشگری شناختی، تکانشگری حرکتی و بی برنامگی بگذارد. همچنین مطالعات انجام شده نشان داد : روان درمانی پویشی کوتاه مدت فشرده بر افزایش سازگاری اجتماعی بیماران دچار اختلال مرزی موثر است. در تبیین این یافته باید گفت در شیوه درمانی روانپویشی فشرده کوتاه مدت مراجعین در مورد موضوعات مختلفی صحبت میکنند و درمانگر با گوش کردن برای یافتن عناصر مشخص و مهم در درک مراجعین به ما کمک میکند رویکرد درمانی روانپویشی کوتاه مدت فشرده با تاکید بر رفتارها، تفکرات، هیجانات و تعارضاتی که افراد در شرایط کنونی بین فردی خود دارند باعث کاهش اضطراب و استرس فرد میشود و تغییر قابل ملاحظه ای سازگاری اجتماعی فرد پدید می آید

Keywords:

اختلال شخصیت مرزی , رواندرمانی کوتاه مدت , کرنبرگ