بررسی نجاست ذاتی انسان از منظر فر یقین (با محوریت آیه ۲۸ سوره توبه)

موضوع طهارت یا نحاست دانی مشرکان. از مباحث اختلافی میان فقهای شیعه و اهل سنت هست. اکثر قریببه اتفاق فقهای مذاهب اهل سنت قائل به طهارت ذاتی همه اقسام کافران می باشند و افراد معدودی از آنان فقطمشرکان را نجس می دانند. اما فقها شیعه از دیرباز در مورد «نجاست ذاتی» مشرکان اتفاق نظر دارند و اکثریت قاطعآنان مشرکان را نجس می دانند.در این مقاله بعد از مفهوم شناسی واژه نجس, دیدگاه مفسران شیعه و اهل سنت در خصوص آیه ۲۸ سوره توبهتبیین گردید که مفسران در خصوص دلالت آیه ۲۸ سوره توبه بر نجاست ذاتی مشرکان (نحاست فقهی) اختلاف: نظردارند و برخی معتقدند آیه در مقام بیان قذارت و پلیدی باطنی و معنوی مشرکان و لزوم دور گزینی مسلمانان از آن هاهست؛ و در ادامه واژه نحس در احادیث و در نظر فقه های شیعه و اهل سنت مورد کنکاش قرارگرفته است؛ بنابرایندلیلی بر «نحاست ذاتی» مشرکان طبق آیه ۲۸ سوره توبه وجود ندارد؛ و چون حکم نجاست توقیفی است و به بیانشرع نیاز داده عدم دلیل بر آن، خود. دلیل عدم خواهد بود و از طرفی آیات و روایات فراوا نی دلالت بر پاکی بدنکافران دارد.

Keywords:

قرآن , آیه ۲۸ سوره توبه , نجس , مشرکان , شیعه , اهل سنت