نقش روش تدریس بدیعه پردازی در بهبود پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

روش تدریس بدیعه پردازی، روشی است که یادگیرندگان را بر میانگیزد تا ایده ها و افکار نو و خلاق را بپرورانندو ارائه دهند و در رویارویی با مسائل، از راهحلهای نوین بهره گیرند. لذا یکی از اصول مهم یاددهی و یادگیری ایجاد ارتباط، هماهنگی، وحدت و یکپارچگی از طریق ایجاد ساخت و بافت در فرایند تدریس است. تدریس وقتی پویا و خلاق تلقی میشود که موجب ایجاد تعهد یادگیرنده به امر یادگیری شود در این حالت با ایجاد داربستهای فکری، این تعهدات درونی گشته و توسط خود فرد کنترل گردیده و سرانجام به خود راهبری فرد منجر میگردد و تدریس وقتی با معناست که موجب تربیت شهروند مفید و آشنا با واقعیتهای جامعه ی خودو جهان گردد. پس روش تدریس بدیعهپردازی میتوانند این را در یادگیرندگان رشد دهد که در برخورد با مسائلو مشکلات هنگامی که تغییر شکل داده و یا از بعد دیگری مطرح میگردند، جهت فکر خود را تغییر داده و با مسئله همسو و انعطاف پذیر گردند. به عبارت دیگر بهره گیری از این الگوی تدریس زمینه را برای بروز ایده های ابتکاری دانش آموزان فراهم میکند و دانش آموزان را توانا میسازد تا هنگام برخورد با موضوعی جدید ضمن توجه به مفهوم و محتوای اصلی به جزئیات آن نیز توجه کنند و قادر گردند تا شرح، توضیح و تفسیر مناسبی از جزئیات را هم ارائه دهند.

Keywords:

روش تدریس , بدیعه پردازی , پیشرفت تحصیلی , دانش آموزان.