بررسی تاثیر مدیریت منابع انسانی سبز بر عملکرد زیست محیطی شرکت آب و فاضلاب مشهد، با میانجی گری نوآوری سبز

توجه به توسعه پایدار و حفظ محیط زیست در نیمه دوم قرن بیستم فزاینده شده و این روند به حوزه مدیریت و سازمان نیز تسری پیدا کرده است. این زمینه تحقیق از دو بعد درون و برونسازمانی قابل بررسی است. در بعد بیرونی، سازمان در معرض فرصت ها، تهدیدها، فشارها و آسیب های زیست محیطی است؛ و بعد درونی، دربرگیرنده چالش ها و مزایای ناشی از تعامل منابع، فرآیندها و کارکردهای سازمان با موضوعات زیست محی طی می باشد. از این رو، تحقیق حاضر با هدف مطالعه تاثیر مدیریت منابع انسانی سبز بر عملکرد زیست محیطی و بررسی نقش میانجی نوآوری سبز در این رابطه انجام شد. باتوجه به نقش متغیرها در مدل مفهومی، تحقیق دارای یک فرضیه اصلی برای اثر میانجی گری و سه فرضیه فرعی متناظر با روابط مستقیم بود. جامعه آماری تحقیق مدیران و کارمندان شرکت آب و فاضلاب شهر مشهد در نظر گرفته شد و ۳۳۵ نفر از آنها با اجرای نمونه گیری دردسترس نظرسنجی شدند. بر این اساس، این مطالعه ازنظر هدف از نوع تحقیقات کاربردی، و ازنظر روش جمع آوری داده ها، پیمایشی بود. داده های تحقیق به وسیله یک پرسشنامه مدون استاندارد به دست آمد، که روایی و پایایی آن مورد تایید قرار گرفت. مدیریت منابع انسانی سبز دارای سه مولفه توانایی سبز، انگیزش سبز، و فرصت سبز بود، و نوآوری سبز دو مولفه محصول سبز و فرآیند سبز داشت. داده های این پرسشنامه با مدل سازی معادلات ساختاری در نرم افزار آموس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج به دست آمده فرضیات تحقیق را تایید کرد که عبارتست از: ۱) نوآوری سبز برای اثرگذاری مدیریت منابع انسانی سبز بر عملکرد زیست محیطی نقش میانجی دارد؛ ۲) مدیریت منابع انسانی سبز بر عملکرد زیست محیطی اثر دارد؛ ۳) مدیریت منابع انسانی سبز بر نوآوری سبز اثر دارد؛ و ۴) نوآوری سبز بر عملکرد زیست محیطی تاثیرگذار است.

Keywords:

مدیریت منابع انسانی سبز , نوآوری سبز , عملکرد زیست محیطی