اثر محلول پاشی متانول بر رشد و عملکرد گندم دوروم در شرایط کم آبی آخر فصل

خشک سالی مهمترین چالش پیش روی انسان در تولید محصولات کشاورزی است. این امر باعث شده تا در سال های اخیر مقدار قابل توجهی از تولیدات زراعی کشور کاهش یابد. متانول ماده ای است که باعث افزایش غلظت دی اکسیدکربن در داخل گیاه و بالا بردن راندمان فتوسنتزی گیاه می شود. این ماده می تواند بخشی از تلفات کربن تثبیت شده توسط فتوسنتز را جبران و از این طریق فتوسنتز خالص در واحد سطح و درنتیجه تولید ماده خشک در گیاهان را افزایش دهد. گندم دوروم (.Triticum durum L ) یکی از محصولاتاستراتژیک کشور بوده که در تولید آرد ماکارونی مورد استفاده قرار می گیرد. در این بررسی به منظور مطالعه تاثیر متانول بر ویژگی های گندم دوروم در شرایط کم آبیاری آخر فصل، آزمایشی در سال زراعی ۹۴-۱۳۹۳ در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه علوم کشاورزی و منابعطبیعی خوزستان به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با ۴ تکرار انجام شد. در این آزمایش دو فاکتور آبیاری با ۲ سطح نرمال و تنش خشکی آخر فصل رشد (کم آبیاری) در کرت های اصلی و محلول پاشی غلظت های مختلف متانول با ۵ سطحصفر (تیمار شاهد بدون مصرف متانول)، ۷، ۱۴، ۲۱و ۲۸ درصد حجمی متانول به صورت تصادفی در کرت های فرعی قرار گرفتند. تنش کم آبیاری همزمان با شروع مرحله گل دهی با قطع آبیاری اعمال شد. با اعمال تنش خشکی در ابتدای شروع مرحله گل دهی، اولین محلول پاشی متانول انجام و با فاصله زمانی هر ۱۰ روز، دو بار دیگر در کرت های آزمایشی این محلول پاشی انجام شد. نتایج نشان داد که با افزایش غلظت متانول شاخص های اندازه گیری شده در شرایط کم آبیاری بهبود یافت. به طوری که با مصرف ۲۸ درصد حجمی متانول، عملکرد محصول از ۸۸/۱۷۴۸ کیلوگرم در هکتار در شاهد به ۳۸۷۹/۵۷ کیلوگرم در هکتار رسید. به طور کلی استفاده از متانول در شرایط کم آبیاری آخر فصل، بهبود صفات و عملکرد را در گندم دوروم به دنبال خواهد داشت

Keywords:

تولیدات کشاورزی , خشک سالی , فتوسنتز خالص , وزن هزار دانه