کاهش شاخص حساسیت گندم به تنش شوری با استفاده از سولفات روی

یکی از چالش های پیش روی انسان گرم شدن جهانی، کمبود بارش، خشک سالی های متوالی و در نتیجه کمبود آب شیرین است. این مسئله در چند سال اخیر خود را در ایران به خوبی نشان داده است. بنابراین احتمالا استفاده از آب های غیر متعارف مانند آب شور در مقاطعی از کشت ناگزیر باشد. از طرف دیگر استفاده از عناصر ریز مغذی مانند روی می تواند شاخص حساسیت گیاه به تنش های غیر زنده مانند تنش شوری را کاهش دهد. گندم(.Triticum durum L) یکی از محصولات استراتژیک کشور بوده که در مواجهه با تنش شوری محصول آن کاهش می یابد. در این بررسی به منظور مطالعه تاثیر کود سولفات روی بر شاخص حساسیت گندم رقم چمران آزمایشی در سال زراعی ۹۳-۱۳۹۲ در گلخانه مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی برازجان به صورت گلدانی اجرا شد.آزمایش در چهار تکرار و به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی انجام گرفت. چهار سطح شوری شامل شاهد (شوری ۴ دسی زیمنس بر متر)، ۸، ۱۲ و ۱۶ دسی زیمنس بر متر به عنوان فاکتور اول و سطوح خاک کاربرد کود شامل ۰، ۱۰، ۲۰ و ۳۰ میلی گرم سولفات روی در کیلوگرم خاک به عنوان فاکتور دوم در نظر گرفته شدند. تیمارهای تنش شوری در سه مرحله رشد گندم (پنجه زنی، گل دهی و خمیری) بر گیاه اعمال شد. نتایج نشان داد که با افزایش شوری، حساسیت گندم نسبت به شاهد بیش تر و با افزایش مقدار کود سولفات روی، حساسیت به تنش شوری کاهش یافت. به طوریکه با مصرف ۳۰ میلی گرم بر کیلوگرم سولفات روی و شوری ۸ دسیزیمنس بر متر شاخص حساسیت گندم رقم چمران در وضعیت متحمل قرار گرفت. به طور کلی استفاده از کود روی در آبیاری متناوب با آب شور از حساسیت گندم کاسته که بهبود صفات و عملکرد را به دنبال خواهد داشت

Keywords:

آبیاری متناوب , دسیزیمنس بر متر , ریزمغذی , نمک طعام