اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خود کارآمدی دانش آموزان مقطع متوسطه

زمینه و هدف: هدف اساسی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد انجام عملی موثر است.لذا پژوهش حاضر باهدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش بر خود پنداره تحصیلی و سرمایه های روانشناختی دانش آموزان مقطع متوسطه شهر نیشابور انجام پذیرفت.مواد و روشها: این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش حاضر از دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم در سال تحصیلی ۱۳۹۸-۹۹ شهر نیشابور می باشد که تعداد ۳۱۱ نفر دانش آموزان دختر مشغول به تحصیل میباشند. از این بین تعداد ۳۰ نفراز دانش آموزان به شیوه نمونه گیری خوشهای تصادفی از بین دانش آموزان دختر متوسطه دوم (دهم، یازدهم و دوازدهم) انتخاب و در دو گروه آزمایش ۱۵ نفر و گروه کنترل ۱۵ نفر قرار گرفتند. گروه آزمایش ۱۰ جلسه تحت آموزش ACT و گروه کنترل در لیست انتظار بودند. گروه ها پرسشنامه خودپنداره تحصیلی یسن چن (۲۰۰۶) و پرسشنامه سرمایه روانشناختی لوتانز (۲۰۰۷) را به عنوان پیش آزمون و پس آزمون تکمیل و سپس داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۵ به روش تحلیل کوواریانس (MANCOVA) تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که آموزش درمان مبتنی بر تعهد برای دانش آموزان بر مولفه های سرمایه روانشناختی از قبیل خودکارآمدی ( P =۰/۰۰۰ و F = ۶۹/۹۷۷ می تواند موثر باشد. نتیجه گیری: اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد میتواند سرمایه روانشناختی (خودکارآمدی) دانش آموزان را به طور قابل ملاحظه ای بهبود بخشد بنابراین پیشنهاد میشود دانش آموزان از این روش بهره بگیرند.

Keywords:

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد , سرمایههای روانشناختی , خود کارآمدی