دیدگاه نوین در مدیریت بحران های شهری و تفاوت آن با دیدگاه سنتی

مدیریت بحران فرآیند برنامه ریزی جهت رویارویی و پاسخ به عوارض سوانح است که شامل پیشگیری، کاهش خسارات و آمادگی در برابر سوانح در زمان پیش از رخداد و امداد رسانی، اسکان موقت و بازسازی در زمان پس از رخداد سانحه است. در چرخه مدیریت بحران مجموعه اقدامات مربوط به مراحل پیش از رخداد و پس از رخداد وابستگی متقابل دارند، به گونه ای که برنامه ریزی برای کاهش خسارات و آمادگی در برابر سانحه منجر به امداد رسانی بهتر و برنامه بازسازی مناسب منجر به کاهش خسارات سوانح آینده میشود. روشن است که فعالیت مدیریت بحران جدای از فعالیتها و برنامه ریزی های جاری کشورها نبوده و از این رو مدیریت بحران به عنوان جزئی از برنامه ریزی توسعه در هر کشور به شمار میرود. آمادگی در برابر حوادث حتی به صورت نسبی و در حد تشریفات می تواند در صورت بروز فاجعه شرایط متفاوتی ایجاد نماید، ولی در اغلب موارد بدلیل عدم مهیا نمودن ساز و کارهای لازم و وجود دیدگاه نامناسب در امر مدیریت، با تشدید بحران و افزایش تلفات مالی و جانی مواجه می باشیم. در مقاله حاضر ضمن بیان تاریخچه ای از مدیریت بحران در ایران، بحران و مدیریت آن از نظر علوم مختلف بررسی، دیدگاه و الگوی های واکنش در برابر بحران ذکر گردیده، مبانی و نقش و وظایف مدیریت در دیدگاه نوین قبل، در حین و بعد از وقوع بحران عنوان شده است.

Keywords:

بحران , مدیریت , مدرن , سنتی , دیدگاه