بررسی و تحلیل تطبیقی نقش اقتصاد شهری بر تاب آوری کالبدی محلات مسکونی نمونه موردی: محله حسینیه و محله شهرک کارمندان شهر زنجان

شهر پدیده ای است زنده، پویا که در بستر زمان و مکان رشد کرده و گسترش می یابد، بدین منظور دچار فرسودگی و زوال می شود و با بحران هایی از جمله مخاطرات طبیعی و از سویی دیگر شرایط اجتماعی ، اقتصادی، فرهنگی ، جغرافیایی ، سیاسی و تاریخی مواجه می گردد. خسارت های فراوان مخاطرات طبیعی به محیط و کالبد شهرها موجب شده است که مفهوم تاب آوری به حوزه مهمی در عرصه مدیریت شهری تبدیل شود. از این رو هدف از این پژوهش مقایسه و سنجش تطبیقی میزان تاب آوری در شهر زنجان در محلات متمایز اقتصادی حسینیه و شهرک کارمندان در برابر مخاطرات طبیعی می باشد. این پژوهش کاربردی است و روش مورد استفاده در تحقیق توصیفی - تحلیلی می باشد که برای گردآوری اطلاعات از روش میدانی و از ابزار پیمایشی (پرسشنامه ) استفاده شده است . با توجه به نوع هدف، شاخص ها و متریک های ارزیابی با بررسی مبانی نظری و پیشینه تحقیق استخراج شده و برای تحلیل داده های گردآوری شده از پرسشنامه با مدلAHP با استفاده از نرم افزار Spss به منظور ارزیابی سنجش میزان تاب آوری محلات حسینیه و شهرک کارمندان مورد استفاده قرار گرفته است . نتایج پژوهش حاکی از آن است که میزان تاب آوری در محله فرسوده و پائین نشین حسینیه در مقایسه با محله بالا نشین شهرک کارمندان در شرایط نامطلوبی در مواجهت با خطرات طبیعی قرار دارد و میزان شاخص ها و مولفه های تاب آورشهری در محله پائین نشین نسبت به محله بالا نشین به صورت چشم گیری کمتر است .