مدیریت بحران در پایتخت

تهران با وسعتی حدود 700 کیلومتر مربع و جمعیتی بالغ بر 8 میلیون نفر در دامنه کوههای البرز واقع شده است که گسلهای فعال لرزه زا مانند مشاء، شمال تهران، شمال و جنوب ری و همچنین ده ها گسل فرعی دیگر همواره این شهر تاریخی را تهدید می کنند. خطرپذیری لرزه ای این شهر و همچنین آسیب پذیری المانهای فیزیکی شهر و وضعیت ساخت و ساز فعلی باعث شده است که میزان ریسک در سطح افزاینده ای قرار گیرد. برای کنترل و کاهش ریشک در این کلان شهر، مدیریت بحران در قالب الگوریتم علمی آن شاید تنها راهکاری است که در یک کالبد فضایی متشکل از شهر، مردم و زمان به نحو مطلوب عملگرا باشد، پیشگیری، آمادگی، مقابله، امداد و نجات و بازسازی کالبد فیزیکی و روحی روانی سانحه دیدگان ازجمله فازهای مدیریت بحران در یک چرخه به هم پیوسته می باشند. رکن اصلی مدیریت بحران، فاز پیشگیری و آمادگی است که مدیریت هدایت مطلوب علمیان منتج به کاهش ریسک می گردد . با انجام این مهم، حجم عملیاتی فازهای مقابله، جستجو، امداد و نجات و بازسازی کالبد فیزیکی و روحی روانی شهر با یک شیب بسیار زیاد کاهش یافته و قابل کنترل و عملیاتی می گردد. در این مطالعه سعی می شود ضمن معرفی ساختار مدیریت بحران در ژاپن و تاریخچه ای ازمدیریت بحران در کشور، الگوریتمی برای مدیریت بحران در کشور ارائه شود.

Keywords:

مدیریت بحران در ژاپن , مدیریت بحران در تهران , کاهش ریسک