اعتلا بخشی شاخصهای مدیران آموزشی موفق در پرتو عشق و محبت الهی

عشق و محبت به خداوند جوهری الهی است در وجود انسان که چون از آلودگیهای ماده بیالاید مشتاق شبیه خود میشود و به دیده عقل، خیر اول محض (ذات خداوند) را مشاهده میکند و بهسوی آن میشتابد.تحقیق پیرامون این مفهوم امری است از نوع علم حصولی، اما رسیدن به حقیقت این محبت از نوع علم حضوری و شهودی است؛ یعنی حقیقت مفهوم محبت در عمق درون انسان وجود دارد و راه رسیدن به حقیقت آن، مراجعه به درون »خود« است.جایگاه عشق و محبت الهی که منشعب از معرفت الهی است، در بررسی توصیفی - تحلیلی شاخص های مدیران آموزشی موفق، با توجه به منابع غنی اسلامی، دارای جایگاه قابل توجهی است؛ چرا که حرکتی که بهواسطه آن عالم ایجاد شد، حرکت بر اساس عشق و محبت بود. پس اگر این عشق و محبت نبود، عالم ظهور و بروز پیدا نمیکرد. ازاینرو حرکت عالم از عدم به سمت وجود حرکتیحبی بود که منجر به ایجاد عالم شد؛ لذا این مقاله با تکیه بر آیات و روایات و با تحلیل مطالب جمع آوری شده از منابع کتابخانه ۱ ای به دنبال ارائه یافته هایی بوده است که این یافته ها در قالب برخی گرایشات و احساسات در شاخص های مدیران موفق بروز و ظهور یافته است. این شاخص ها که هرکدام بر اعتلای حرفه مدیریت منشا اثر بوده است، عبارتند از گرایش به تحول آفرینی و کشف وخلاقیت، گرایش به رشد و کمال، گرایش به خدمت خلق الله، عدم گرایش به تعلقات دنیوی و احساس امیدواری.

Keywords:

مدیریت , مدیریت آموزشی , شاخص های مدیر آموزشی , عشق و محبت الهی