زراعت چوب و نقش آن در توسعه پایدار

جنگلها بیش از 40 درصد اکسیژن مورد نیاز موجودات زنده را تأمین می کنند. اما با همه اهمیت درخت و گیاه، روز به روزجنگلها که درواقع ششهای زمین هستند، بیشتر زخمی میشوند. این درحالی است که ارزش جنگل تنها به چوب نیست؛ با نابودی 5 میلیون تن اکسیژن محروم میشود. بزرگترین نقش جنگلها و گیاهان علاوه بر تأمین مواد / هر هکتار جنگل، زمین سالانه از 2 غذایی گیاهخواران، انسانها و نیز ارزشهای مادی و معنوی نظیر چوب و کاغذ، مبارزه با آلودگی محیط و ایجاد محیطهای تفریحی، تعدیل آب و هوا وغیره. در سالهای اخیر با از بین رفتن بخش زیادی از جنگلها، موضوع جنگلکاری در جهت جلوگیریاز نابودی جنگلها و احیا آنها از اهمیت زیادی برخوردار شده است. در کنار طرحهای صیانت از جنگل، طرح جنگلهای مصنوعی یا دستکاشت با هدف تولید چوب، ایجاد مناظر زیبای طبیعی و ایجاد مناطق تفریحی و تفرجی به صورت یک طرح ملی در دستور کار قرار گرفتهاست که به آن زراعت چوب میگویند، هر چند این نوع زراعت از سالهای گذشته در بسیاری از مناطق کشور به صورت پراکنده اجرا میشدهاست. ایجاد جنگلهای مصنوعی در دنیا از اهمیت بالایی برخوردار است زیرا به افزایش نیاز به چوب پاسخ میدهد. از ابتدای برنامه چهارم توسعه که زراعت چوب بهعنوان یک طرح ملی مطرح شده، این نوع زراعت با مشارکت مردم از طریق توسعه گونههای سریعالرشد مانند صنوبر و اکالیپتوس در بیشتر نقاط کشور اجرا میشود. در کشور،جنگلکاری با گونههای سریعالرشد صنوبر که طول دوره بهرهبرداری آنها کمتر از 10 سال و میزان تولید چوب در هکتار بیش از 20 مترمکعب در سال دارند، بیشتر مورد توجه بوده است. این تحقیق در مورد چهار گونه صنوبر کاشتهشده در ایستگاه تحقیقاتی صنوبر و درختان سریعالرشد بلداجی از توابع شهرستان بروجن در استان چهارمحال و بختیاری انجام شده است

Keywords:

زراعت چوب , صنوبر , توسعه پایدار , حجم چوب , چهارمحال و بختیاری