بررسی روش ها و شیوه های تربیت اسلامی و دینی دانش آموزان

ابعاد وجودی انسان در نگرش اسلامی و قرآنی، تمام هویت انسان است چرا که در سرشت انسان، علاوه بر وجود عناصری که در جماد، گیاه و حیوان دیده می شود، نیرو و استعدادی است که حکایت از وجود عنصر برین و برتر در انسان دارد. وجود همین عنصر علوی و برتر از ماده در وجود انسان، سبب شده است تا پس از متلاشی شدن جسم و تن و بخش مادی بدن، آدمی باز هم باقی بماند و حیات مستمر و جاودان داشته باشد. چنان که موجب شده است تا انسان دارای شئون و مراتب مختلف گردد و در برآیند آن، تربیت ویژه و متفاوت با سایر جانداران را برتابد و گستره امروز و فردا و فرداهای بی پایان و بی منتهای او در چشم انداز تربیت وی لحاظ گردد. تربیت مفهوم بی پایان و بی کرانه ای است که تمامی شئون و ساحت های حیات انسانی را در بر می گیرد. تربیت نه در حصار زمان محدود می شود و نه در قلمرو مکان می گنجد. فراتر از محیط، وسیع تر از عالم و ژرف تر از رفتار بیرونی و نهان و سرشت آدمی است. تربیت، ریشه در هزاران نسل پیشین انسانی دارد و سایه تاثیر آن بر تمام نسل های پسین نیز ادامه خواهد داشت (هاشمی، ۱۳۸۸).تربیت واژهای عربی، از ریشه ربو از باب تفعیل به معنی تغذیه کردن، پرورش دادن، تهذیب کردن است (اسلامپور کریمی، ۱۳۸۵). تربیت فرایند انتخاب رفتار و گفتار مناسب، ایجاد شرایط و عوامل لازم و کمک به شخص مورد تربیت است تا بتواند استعدادهای نهفته اش را در تمام ابعاد وجودی خویش، به طور هماهنگ پرورش دهد و به تدریج به سوی هدف و کمال مطلوب حرکت کند (امینی، ۱۳۸۷)، اما از آن جهت که تربیت اسلامی با داشتن صبغه الهی به تمام عوامل موثر در اندیشه، رفتار، جسم و روح انسان عنایت دارد. تربیت از دیدگاه اسلام عبارت است از فرایند تعاملی زمینه ساز تکوین و تعالی پیوسته هویت متربیان به صورتی یکپارچه و مبتنی بر نظام معیار اسلامی، به منظور هدایت ایشان در مسیر آماده شدن جهت تحقق آگاهانه و اختیاری مراتب حیات طیبه در همه ابعاد می باشد (وزارت آموزش وپرورش، ۱۳۹۰).

Keywords:

تربیت , اسلامی , دینی , دانش آموز