تاثیر دستکاری سیستم های حسی بر کنترل پاسچر پسران ۱۵-۴ سال

مقدمه و هدف: توانایی کنترل موقعیت های مختلف بدن در فضا ناشی از تعامل پیچیده سیستم های عصبی، حسی و اسکلتی- عضلانی است که به طور کلی به عنوان سیستم کنترل پاسچر تعریف می شود. بنابراین، هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر دستکاری سیستم های حسی بر کنترل پاسچر پسران ۱۵-۴ سال بود. مواد و روش ها: نمونه آماری تحقیق شامل ۱۶۰ پسر ۱۵-۴ سال (۴ گروه سنی) و ۴۰ مرد ۲۵-۲۲ سال بود که براساس معیارهای ورود و خروج انتخاب شدند. جهت ارزیابی کنترل پاسچر آزمودنیها از آزمون سازماندهی حسی دستگاه پاسچروگرافی پویای کامپیوتری استفاده شد. این آزمون دارای ۶ وضعیت است که سیستمهای حسی درگیر در کنترل پاسچر را مورد ارزیابی قرار می دهد. همچنین قد، وزن و شاخص توده بدنی آزمودنی ها نیز اندازه گیری شد. نتایج: نتایج آزمون تحلیل واریانس یک راهه نشان داد تفاوت معنی داری درکنترل پاسچر گروه ها وجود دارد. براساس نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی در وضعیت اول، پسران تا سن ۱۵ سالگی به کنترل پاسچری مشابه با افراد بزرگسال دست نمی یابند. در وضعیت دوم نتایج نشان داد بین گروه سنی ۱۵-۱۳ سال با افراد بزرگسال تفاوت معنی داری وجود ندارد (۰۵/۰P < )، اما تفاوت میان گروه های دیگر معنی دار بود. همچنین در وضعیت سوم نیز نتایجی مشابه با وضعیت اول بدست آمد. در وضعیت چهارم پسران ۱۵-۱۳ سال به کنترل پاسچری مشابه با افراد بزرگسال دست یافتند به طوری که تفاوت معنی داری میان این دو گروه مشاهده نشد (۰۵/۰P>). در وضعیتهای پنجم و ششم نیز پسران مورد مطالعه نتوانستند به کنترل پاسچری مشابه با افراد بزرگسال دست یابند. نتیجه گیری: براساس نتایج تحقیق حاضر به نظر می رسد پسران تا سن ۱۵ سالگی قادر به پردازش، یکپارچه کردن و سازماندهی اطلاعات سیستمهای حسی در کنترل پاسچر مشابه افراد بزرگسال نیستند.

Keywords:

سیستم بینایی , حس عمقی , سیستم دهلیزی , پاسچروگرافی پویای کامپیوتری