شهرهای جدید بهعنوان الگوی ارزیابی مدیریت دولتی درشهرنشینی معاصر

براساس تحقیقات به عمل آمده توسط سازمان ملل متحد درهرثانیه سه نفر و روزانه حدود 250هزار نفر برجمعیت جهان افزوده می شود که خود عاملی برافزایش شهرنشینی است برپایه همین تحقیقات حدود 95 درصد رشد جمعیت درکشورهای رو به توسعه اتفاق می افتد که کشور ایران جزئی ازاین کشورهاست درایران همره با نفوذ استعمار و از سال 1300 به بعد شهرنشینی و شهرسازی توسط دولت وارد مرحله تازه ای شد اما آغاز دگرگونی های شدید و تاثیر پذیری از رشد سرمایه داری را میتوان از اوایل حکومت پهلوی دانست چرا که درزمان حکومت قاجار سرمایه داری نتوانست آن طور که می خواست براقتصاد و جامعه ایران حاکم شود به طور کلی تجربه ایران درایجاد شهرهای جدید دردو مقطع زمانی قبل و بعدازانقلاب و دردو زمینه شهرهای مسکونی و مرتبط با واحدهای صنعتی و نفتی قبل ازانقلاب و حرکت جدید برنامه ریزی و طراحی شهرهای جدید بعدازانقلاب قابل بررسی است اما برنامهریزی و طراحی شهرهای جدید یک فرایند بوده و اجزای آن به مثابه عواملی دریک جریان و سیستم پویا درحال تاثیر و تاثرهستند.

Keywords:

شهرهای جدید , مدیریت , دولت , شهرنشینی معاصر