آموزش معماری معاصردرایران با رویکرد بوم گرایی درمعماری

نفوذپدیده چهانی شدن بهکشورهای درحال توسعه دغدغههای متعددی برای مسئولان امر پدیده آورده است چرا که ایجاد یک سبک معماری مشخص به نحوی که درراستای معماری روز و پاسخگوی نیازهای متغیر مصرف کنندگان باشد از یک سو و از سوی دیگر ارتباط و تداوم خود را با معماری تاریخی کشور حفظ نماید و بتوانددرصحنه جهانی تولید کننده معماری باشد و نه مصرف کننده امری ضروری و خطیر به نظر می رسد پیرو این امر شاهد نوعی دوگانگی عملکردی درنظام آموزشی ایران هستیم به گونه ای که عده کثیری از دانشجویان گاه درسایه معماری غنی گذشته با تعصب و بدون توجه به بن مایه های فکری معماران آنها به تکرار و تقلید پرداخته و گاه صرفا درقالب یک تماشاگر و تحلیل گرتقلیل یافته و از بین آثار معماران معاصر و بدون توجه به محتوا و مفهوم اثار آنها به کپی برداری صرف می پردازد به نظر می رسد تحلیل و بررسی هردو رویکرد و برقراری تعادل میان ]ا به نوعی میتواند راهگشای امر باشد.

Keywords:

آموزش معماری , بوم گرایی , خوانش و بوم شناسی معماری ایران