تاثیر شاخص های حرارتی بر حضور گردشگر با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی GIS (مطالعه موردی: استان کرمان)

گردشگری یکی از مهمترین بخش های اقتصادی جهان به شمار می رود که حساسیت خارق العاده ای نسبت به هوا و اقلیمنشان می دهد.آب و هوا تاثیر بسیار قوی بر بخش توریسم و اوقات فراغت اعمال می کند. به طوری که در برخی از مناطقجهان، پیش بینی وضعیت گردشگری بر اساس آب وهوا صورت می گیرد. استان کرمان با مساحتی درحدود ۱۸۰۴۳۴ کیلومترمربع بین ۲۵ درجه و ۵۵ دقیقه تا ۳۲ درجه عرض شمالی و ۵۳ درجه و ۲۶ دقیقه تا ۵۹ درجه و ۲۹ دقیقه طول شرقی ازنصف النهار گرینویچ قرار گرفته است.حد شمالی استان کرمان به استان های خراسان ، یزدو حد جنوبی به استان هایهرمزگان، حد شرقی به استان های سیستان و بلوچستان و حد غربی آن به استان فارس محدود است. اقلیم استان کرمان ازنظر تقسیم بندیهای اقلیمی جزو اقلیم نیمه خشک بیابانی گرم محسوب گردیده است.در این پژوهش سعی شده که شرایطزیست اقلیمی استان کرمان در ارتباط با مفهوم آسایش انسانی با توجه به شاخص های بیکر،ترجونگ،ترموهیگرومتریک و ازروش های مختلفی از جمله : روش میان یابی در GIS و IDW با استفاده از آمارهای ایستگاه های سینوپتیک استان کرماناز بدو تاسیس تا سال ۲۰۱۰ مور ارزیابی قرار گیرد. در این مقاله به بررسی شاخص های حرارتی درماه های مختلف استانکرمان پرداخته و با ارایه تقویم زمانی مناسب گردشگری درجهت بالابردن کیفیت و توسعه گردشگری این شهرگامی موثربرداشته شده است.

Keywords:

شاخص اقلیمی ترجونگ , بیکر , GIS , IDW , ایستگاه سینوپتیک , کرمان , گردشگری