بررسی ارتباط بین تنظیم شناختی هیجان، تاب آوری با خشونت خانگی

خشونت خانگی اصطلاحی گسترده است که به طور معمول شامل خشونت شریک صمیمی (مانند خشونت جسمی ، روانی ، جنسی ) سوءاستفاده از بزرگترها (به عنوان مثال اقدامات سهل انگارانه یا عمدی که باعث آسیب می شود) و کودکآزاری (شامل بی توجهی ، آسیب جسمی ، خشونت جنسی و آسیب های عاطفی ) می شود. خشونت شریک صمیمی یکی از شایع ترین اشکال خشونت علیه زنان در سراسر جهان است . هدف پزوهش حاضر بررسی ارتباط ببین مولفه های تنظیم شناختی هیجان، تاب آوری با خشونت خانگی علیه زنان بوده است . پژوهش حاضر ازلحاظ هدف، بنیادی،. ازلحاظ نحوه جمع آوری اطلاعات توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر زنان متاهل شهر بوشهر در زمستان ۱۴۰۰ بوده است . نمونه شامل ۱۳۲ نفر می باشد. روش نمونه گیری، در دسترس بوده است و شرکت کنندگان از طریق پرسشنامه آنلاین در این مطالعه شرکت کردهاند در این پژوهش جهت اندازهگیری متغیرها از پرسشنامه های تاب آوری کانر و دیویدسون (۲۰۰۳) پرسشنامه حاج یحیی برای سنجش خشونت خانگی ، پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان (گارنفسکی و کرایج ، ۲۰۰۶) بهره برده شده است . یافته هایی که از پژوهش حاضر به دست آمده، حاکی از این است ک بین تاب آوری با خشونت خانگی رابطه منفی معنادار وجود دارد. همچنین بین تنظیم شناختی هیجان منفی با تاب آوری رابطه منفی معنادار وجود دارد و بین تاب آوری و تنظیم شناختی هیجان مثبت نیز رابطه مثبت معنادار وجود دارد.

Keywords:

تنظیم شناختی هیجان , تاب آوری با خشونت خانگی