رابطه پیوند والدینی با رشد اجتماعی نوجوانان با توجه به نقش تعدیلگری سبک های فرزن دپروری

هدف از این پژوهش رابطه پیوند والدینی با رشد اجتماعی نوجوانان با توجه به نقش تعدیل گری سبک های فرزندپروری بود. کلیهدانش آموزان دختر و پسر مقطع یازدهم و مادرانشان که در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ در شهر اقلید مشغول به تحصیل بودند بهتعداد ۶۱۱ نفر, جامعه آماری پژوهش را تشکیل دادند. جهت محاسبه حجم نمونه از فرمول کوکران استفاده شد وطبق این فرمولتعداد نمونه ۲۳۶ نفر بدست امد. افراد نمونه به روش در دسترس از میان افراد داوطلب انتخاب شده اند و به پرسشنامه های پیوندوالدینی پارکر(PBI)، پرسشنامه شیوه های فرزندپروری بامریند (PSI) پرسشنامه رشد اجتماعی وایتزمن پاسخ دادند. داده ها بااستفاده از نرم افزار آماری SPSS۲۳ و با روش تحلیل همبستگی و رگرسیون سلسله مراتبی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایجنشان داد رابطه بین پیوند والاینی و سبک های فرزندپروری مقتدارنه، سهل گیرانه و مستبدانه با متغیر رشد اجتماعی در نوجوانانمعنی دار بود (p<۰/۰۵). سبک های فرزندپروری سهل گیرانه و مستبدانه تعدیل گر رابطه پیوند والدینی با رشد اجتماعیبود (p<۰/۰۵)، اما سبک فرزندپروری مقتدارنه در این رابطه نقش تعدیل گری معنی داری نداشت (p<۰/۰۵). نتایج این پژوهش براهمیت تاثیر پیوند والدینی بر رشد اجتماعی نوجوانان تاکید دارد و نقش متغیر تعدیلگر بسیار پررنگ است؛ به گونه ای که انتخاببهترین نوع سبک فرزندپروری تاثیر مستقیم بر رشد اجتماعی نوجوانان دارد.

Keywords:

پیوند والدینی , رشد اجتماعی , سبک های فرزندپروری , نوجوانان