بررسی اثربخشی آموزش مهارت های خودآگاهی بر خودکنترلی و شفقت به خود در دانش آموزان دختر پایه سوم دوره متوسطه اول شهرستان زابل

هدف از انجام پژوهش حاضر تعیین میزان آثربخشی آموزش مهارت های خوداگاهی بر خودکنترلی و شفقت به خوددر دانش آموزان بود. جامعه آماری این پژوهش, شامل کلیه دانش آموزان دختر پایه سوم دوره متوسطه اول شهر زابلدر سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ نفر بود از بین این دانش آموزان تعداد ۲۰ دانش آموز به شیوه نمونه گیری خوشه ای انتخاب و به صورت تصادفی در گروه های آزمایشی (۱۵ دانش آموز) و کنترل (۱۵ دانش آموز) گمارده شدند. روشتحقیق از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. برای گردآوری داده ها در دو مرحله پیشآزمون و پس ازمون از پرسشنامه های خودکنترلی ویلکاکسون (۲۰۰۲) و پرسشنامه شفقت به خود نف (۲۰۰۳) استفاده شد. مداخله آموزش خودآگاهی به صورت گروهی و در ۸ جلسه ۶۰ دقیقه ای برای گروه آزمایش اجرا شد و به گروهکنترل آموزشی داده نشد. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل کواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که مداخلهآموزش خودآگاهی بر خودکنترلی و شفقت به خود دانش آموزان اثربخش بود. همچنین آموزش خودآگاهی بر مولفههای خودکنترلی و مولفه های شفقت به خود اثرگذار است لذا پیشنهاد می شود که با آموزش مپارت های خودآگاهی از طریق برگزاری کارگاه ها و سمینار های آموزشی در محیط مدرسه باعث افزایش خودکنترلی و شفقتبه خود در دانش آموزان شد.

Keywords:

آموزش خودآگاهی , خودکنترلی , شفقت به خود