بررسی اثر تلقیح بذور دورقم سویا با باکتری ریزوبیوم بر سرعت پرشدن غلاف و میزان کلروفیل در آنها

آزمایشی در سال 1389 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد بجنورد به منظور مطالعه اثرات تلقیح بذور سویا با باکتری ریزوبیوم و منابع دیگر نیتروژن انجام شد. آزمایش در قالب اسپلیت-پلات بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی و در سه تکرار انجام شد. ارقام سویا شامل هابیت و L17 در کرت اصلی و ترکیب کودی شامل شش سطح ( 1-عدم مصرف هر گونه کود با منشاء نیتروژن، 2- فقط مصرف باکتری ریزوبیوم، 3- کودپایه + کود سرک در مرحله R2 و 4-کود پایه+باکتری+کود اوره سرک در مرحله R2 و 5- کود پایه +هیومکس بذر مال+محلول پاشی هیومکس در مرحله R2 و 6-هیومکس بذر مال + محلول پاشی هیومکس در مرحله R2) در کرت های فرعی قرار داده شدند.مقایسه تیمارهای دارای تلقیح با شاهد نشان داد که کاربرد باکتری به شکل تنها (F3) و همراه با کود پایه و سرک (F4) به ترتیب موجب افزایش 50 و 68/75 درصد سرعت پر شدت غلاف نسبت به حالت شاهد می شود.و از بین تمام تیمارهای نیتروژن تیمار F4 که حاوی باکتری بود توانست بیشترین مقدار کلروفیل بعد از گلدهی را با مقدار 39/52 به خود اختصاص دهد. محاسبه رگرسیون میان عملکرد دانه و میازن کلروفیل نشان داد که میزان کلروفیل با عملکرد دانه همبستگی خوبی (42%) داشت.

Keywords:

باکتری ریزوبیوم , سرعت پرشدن غلاف , سویا , کلروفیل