نگاهی به تجارت ایران در سال ۱۴۰۱

کاهش درآمدهای حاصل از نفت و نوسانات شدید آن، افزایش جمعیت یک کشور، کاهش قدرت خرید درآمدهای نفتی و محدودیت منابع نفت مدتهاست که سیاستگذاران و برنامه ریزان را تکاپو انداخته که صادرات غیر نفتی را توسعه و از اقتصاد تک قطبی نفت رهایی یابند. وابستگی کشور به درآمدهای نفت و تامین کمبود نیازهای داخلی از طریق واردات شکل می گیرد. بینش تغییر واردات به صادرات نیازمند یک طرح عملیاتی است. بدیهی است که تقویت صادرات به تغییر اساسی در قوانین و مقررات دارد تا تولیدات داخل کشور حداکثر گردد. یک تولید کننده و یا یک تاجر صادر کننده جنسیت به گذشته فرصت بهتری را در اختیار دارد که حدود فعالیت خود را توسعه دهد و در بازار بین المللی فعالیت نماید. صادرات یعنی کسب ارز بیشتر برای کشور می باشد. فروش های خارجی درآمد بیشتری را در بر دارند و می توانند در برخی از موارد فروشنده را ترغیب کنند که از بازار داخلی کاملا چشم پوشی نمایند. در طول تاریخ مردم کالاهای ساخته شده در یک کشور را با کالاهای ساخته شده در کشور دیگر مبادله کرده و با این عمل از تخصصی شدن جغرافیایی سود بردند .

Keywords:

تجارت , ایران , ۱۴۰۱