بررسی اثر متیلاسیون بر کاهش بیان ژن در ناحیه پروموتر ژن سیتوکروم ۲D۶ در سلول هایبنیادی مزانشیمی بافت چربی (hADSCs) بوسیله داکینگ مولکولی

سلول های بنیادی مزانشیمی بافت چربی (hADSCs) بدلایلی از قبیل دسترس بودن، عدم تهاجم و فقدان تحریکسیستم ایمنی، نوید بزرگی در درمان بیماری هایی مانند آسیب های نخاعی و سکته مغزی هستند. علاوه بر این، استفاده بالینیازMSCs ( Mesanchymal stem cells) با هدف درمان بیماری های مختلف روز به روز در حال افزایش است. سیتوکروم ۲D۶ P۴۵۰ (CYP۲D۶) عمدتا در کبد و در سیستم عصبی مرکزی بیان و فقط ۲-۴٪ از کل محتوای انواع سیتوکروم P۴۵۰ در کبد را تشکیل می دهد. با این حال، CYP۲D۶ آنزیم اصلی در متابولیسم داروها بوده و در متابولیسمحدود ۲۵٪ از داروهای رایج نقش دارد. در این تحقیق برهمکنش فاکتور رونویسی KLF۹ با پروموتر ژن CYP۲D۶ در دو حالت متیله و غیر متیله بصورت Silico In و بوسیله داکینگ مولکولی بررسی شد. بدین منظور قطعه box TATAاز پروموتر ژن CYP۲D۶ که دارای دینوکلئوتید CpG بود جداسازی شده و افینیتی اتصال KLF۹ با این قطعه در دو حالت متیله و غیر متیله با نرم افزار اتوداک بررسی شد. نتایج نشان داد وقوع متیلاسیون این ناحیه تمایل اتصال KLF۹ به آن را کاهش داده و منجر به Down-regulation ژن CYP۲D۶ میگردد. بدین ترتیب تغییر بیان ژن CYP۲D۶از طریق تغییر الگوی متیلاسیون پروموتر ممکن است راهکار مناسبی در افزایش میزان تکثیر سلول های بنیادی مزانشیمیبافت چربی (hADSCs) جهت اهداف درمانی باشد

Keywords:

داکینگ مولکولی , متیلاسیون , بیوانفورماتیک , سیتوکروم ۲D۶