واکاوی نقش معماری بومی و تاثیر آن در مسکن دوره میانی (پهلوی) در اهواز نمونه موردی خانه ماپار

معماری بومی دانش سنتی تهیه و طراحی سازه های زیستی است که برای مناطق و جغرافیای مختلف از مواد مصالح ابزار ساخت نقشه و شرایط بومی خاصی سخن میگوید. اقلیم و شرایط آب و هوایی در نوع مواد و مصالح هم چنین شیوه طراحی و ساخت تاثیر دارد معماری سنتی ایرانی بر مبنای این ویژگیها در نواحی کوهستانی جنگلی، ساحلی و یا دشت و کویر بازشناسی میشود. این نوشتار با رویکرد شناخت ویژگیهای معماری بومی در اهواز استان خوزستان تدوین و پژوهش شده است. هدف از انجام این تحقیق بررسی نقش معماری بومی در خانه های دوره پهلوی است. روش اتحاد شده در این نوشتار توصیفی تحلیلی مبتنی بر بررسی الگوها از طریق نمونه های موردی است. نمونه معماری مطالعه شده نمونه ثبت شده و مورد تایید ارگانهای دولتی است. از مهم ترین یافته های این پژوهش میتوان به رابطه تنگاتنگ معماری بومی و اقلیم با خانه ها و شکل گیری آنان اشاره کرد نتایج این تحقیق حاکی از آن است که معماری بومی استان خوزستان به طور مشخص معماری فضاهای مسکونی برون گرا بوده است. در این مقاله سعی میشود یک نمونه از خانه های دوره پهلوی مطالعه و بررسی شود تا متوجه تاثیر معماری بومی در شکل گیری ساختمانهای دوره پهلوی شویم.

Keywords:

معماری بومی مسکن دوره میانی پهلوی) , اهواز , خوزستان