تاثیر شیوه تدریس همیاری بر اختلال بیان نوشتاری و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ابتدایی دوره اول

تحقیق حاضر با هدف بررسی تاثیر شیوه تدریس همیاری بر اختلال بیان نوشتاری و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ابتداییدوره اول صورت پذیرفت. در این پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با دو گروه آزمایش و کنترل، جامعه آماریشامل کلیه ی دانش آموزان مقطع ابتدایی ناحیه دو شهر مشهد که برای رفع مشکل اختلال یادگیری نوشتن به مرکز اختلالاتیادگیری پویش در سال تحصیلی ۱۴۰۲ - ۱۴۰۱ مراجعه کرده اند بود و نمونه آماری به صورت نمونه گیری هدفمند و در دسترسانتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و گروه کنترل (۱۵ نفر) قرار گرفتند و شیوه تدریس همیاری به صورتگروهی برای گروه آزمایش انجام گرفت و گروه کنترل هیچگونه مداخله ای دریافت نکردند. ابزارها پژوهش شامل پرسشنامه تحلیلبیان نوشتاری (انگلرت) و معدل برای سنجش پیشرفت تحصیلی بود. داده ها در دو بخش آمار توصیفی شامل شاخص های تمایلمرکزی و پراکندگی (میانگین و انحراف معیار) و در بخش آمار استنباطی از روش های پارامتریک تحلیل کواریانس به کمک نرمافزار SPSS نسخه ۲۰ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تجزیه و تحلیل آماری نشان داد که کاهش اختلال بیان نوشتاری وپیشرفت تحصیلی در دانش آموزان متاثر از آموزش شیوه تدریس همیاری میباشد. در نتیجه استفاده از آموزش شیوه تدریسهمیاری در کلاسهای درسی برای بهبود اختلال بیان نوشتاری و پیشرفت تحصیلی روش مناسبی می باشد.

Keywords:

شیوه تدریس همیاری , اختلال بیان نوشتاری , پیشرفت تحصیلی