سوژه ی مدرن: رویکرد روانکاوانه لاکانی بر بوف کور نوشته صادق هدایت

بوف کور به قلم صادق هدایت که بی شک در دسته ی برجسته ترین شاهکارهای داستانی ادبیات فارسی در قرن بیستم قرار می گیرد، هر خواننده ای را پس از خوانش به حال تفکر و ژرف اندیشی وادار می کند. از سویی دیگر، اغلب خوانندگانی که در پی یافتن مفهومی خاص و رسیدن به نتیجه ای قاطع در این داستان بوده، با حس سردرگمی و بغرنجی مواجه شده اند. آن چه که آن را از سایر آثار هم دوره خود متمایز می کند، این است که نویسنده با بکارگیری یک ساختار ادبی خاص، فضایی انتزاعی و مبهم به وجود آورده که روایتی مدرن از مفهوم مرگ و زندگی، عدم وابستگی به بعد زمان و مکان و تعاملی میان شخصیت ها، رخدادها و شرایط حاکم در فضای رمان را به نمایش گذاشته است. در نگارش این مقاله کوشش شده تا با بررسی لایه های عمیق ناخودآگاهی راوی داستان در چهارچوب نظریات روانکاوی ژاک لاکان، با دیدگاهی ادبی به یکی از موضوعات برجسته در تشکیل و تغییر هویت انسان مدرن، به عبارتی «سوژه مدرن» در بوف کور پرداخت. سپس با استناد به این م وضوع که چگونه می توان این میل ذاتی انسان مدرن به سوژگی را در بوف کور یافت، نحوه تشکیل هویت راوی داستان در جایگاه یک سوژه مدرن مورد برسی قرار می گیرد.

Keywords:

ژاک لاکان , صادق هدایت , بوف کور , سوژه , ادبیات داستانی