بررسی رابطه بین خودکارآمدی هیجانی با سازگاری اجتماعی معلمان مدارس استثنایی

سازگاری اجتماعی به عنوان یکی از شاخه های علوم انسانی به مطالعه رفتارها، باورها و نگرشهای فرد در محیط اجتماعی و تاثیر آن بر رضایت ، عملکرد و نقش های اجتماعی فرد می پردازد. سازگاری اجتماعی شامل راهبردهایی است که فرد برای اداره کردن موقعیت های استرس زای کاری و زندگی به کار می برد و به میزان تعامل انسان با افراد دیگر، رضایت از کنش های فردی و نحوه عملکرد در نقش ها و تحت تاثیر خصوصیات شخص ، حساسیت موقعیت ها و تغییرات محیط بستگی دارد سازگاری اجتماعی مانند رشد جسمی ، عاطفی و عقلی ، یک فرایند پیوسته است که در طول زندگی فرد به طور طبیعی و با برخورد با تجربه های مختلف ، حاصل می شود و به تدریج به کمال می رسد. بنابراین ، این فرایند در طول زمان ادامه پیدا می کند و می تواند بهبود یا تغییر کند. به عنوان مثال، یک فرد ممکن است با تمرین و تلاش بیشتر، بهبود خودکارآمدی و سازگاری اجتماعی خود را ارتقا دهدمحققان مختلف با مطالعه این مفهوم به این نتیجه دست یافته اند که تمامی افراد درهمه مقاطع زندگی خویش زمانی که خودکارامدی بالاتری در خود احساس کرده اند سازگاری بیشتری نیز با محیط ، از خود نشان داده اند . در این میان معلمان با سازگاری اجتماعی بیشترین توانایی برای برنامه ریزی مناسب برای تمام ساعات خود دارند و در تمامی ابعاد زندگی خود، از جمله در کار و زندگی خانوادگی ، جانب اعتدال را نگه می دارند و از افراط و نفریط خودداری می کنند

Keywords:

آموزش پرورش , خودکارامدی , خودکارامدی هیجانی , سازگاری اجتماعی