پیش بینی خوشبینی تحصیلی دانش آموزان بر اساس خودکارآمدی و مهارتهای اجتماعی و رشد عاطفی دانش آموزان دوره دوم متوسطه منطقه ۶ تهران

هدف پژوهش حاضر بررسی پیش بینی خوشبینی تحصیلی دانش آموزان بر اساس خودکارآمدی و مهارتهای اجتماعی و رشد عاطفی دانش آموزان دوره دوم متوسطه منطقه ۶ تهران بود. روش مورد استفاده در این پژوهش از نوع توصیفی - همبستگی بود و جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دوره دوم متوسطه منطقه ۶ تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ بود که تعداد آنها برابر (پسرانه دولتی ۳۶۰۲، دخترانه دولتی ۲۳۷۷، پسرانه غیر دولتی ۲۵۹۰، دخترانه غیر دولتی ۱۸۱۵)جمعا ۱۰۳۸۴ می باشد. با توجه به جدول مورگان به ۳۷۴ نفر به روش خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند و به پرسشنامه های (خوشبینی تحصیلی ، خودکارآمدی، مهارتهای اجتماعی ، رشد عاطفی ) جواب دادند و در نهایت با نرم افزار SPSS پردازش و تجزیه و تحلیل داده ها انجام شده است . یافته های پژوهش نشان داد که بین ابعاد خودکارآمدی و خوشبینی تحصیلی دانش آموزان رابطه مستقیم معنی داری وجود دارد. ضریب همبستگی بین خوشبینی تحصیلی دانش آموزان با خودکارآمدی ۲۱/۰، استعداد ۲۵/۰، کوشش ۳۹/۰ و بافت ۵۱/۰ باشد و بین ابعاد مهارتهای اجتماعی و عاطفی با خوشبینی تحصیلی دانش آموزان رابطه مستقیم معنی داری وجود دارد. ضریب همبستگی بین خوشبینی تحصیلی با همکاری ۵۱/۰، خوشخلقی و سازگاری ۲۰/۰، احترام به دیگران ۳۳/۰، مسئولیت پذیری ۴۵/۰، امیدواری ۱۰/۰ و صبر و بردباری ۵۱/۰ باشد همچنین کوشش با کمترین میزان تاثیر با بتای (۱۸/۰) و بافت با بیشترین میزان تاثیر با بتای (۴۱/۰) متغیر خوشبینی تحصیلی را پیش بینی می کنند و از ابعاد مهارتهای اجتماعی - عاطفی امیدواری با کمترین میزان تاثیر با بتای (۱۰/ ۰) و مسئولیت پذیری با بیشترین میزان تاثیر با بتای (۵۴/۰) خوشبینی تحصیلی را پیش بینی می کنند. با توجه به این یافته ها می توان نتیجه گیری کرد که اگر دانش آموزان از شاخص های مهارتهای اجتماعی - رشد عاطفی و خودکارآمدی بالای برخوردار باشند در مقابل خوشبینی تحصیلی بیشتری را تجربه می کنند و مهارتهای اجتماعی - رشد عاطفی و خودکارآمدی در جهت افزایش خوشبینی تحصیلی خیلی مهم می باشند.

Keywords:

خوشبینی تحصیلی , خودکارآمدی , مهارتهای اجتماعی , رشد عاطفی , تهران