مقایسه بهزیستی روانشناختی و تاب آوری در نیروهای پلیس ورزشکار و غیر ورزشکار شهر تهران

هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه بهزیستی روانشناختی و تاب آوری در نیروهای پلیس ورزشکار و غیرورزشکار شهر تهران انجام شد. روش شناسی: این پژوهش از نوع علی-مقایسه ای می باشد که جامعه آن را کلیه نیروهای مرد پلیس شهر تهران تشکیل دادند و تعداد 178 نیروی ورزشکار پلیس و 181 نیروی غیرورزشکار پلیس با استفاده از نمون گیری خوشه ای- تصادفی از مناطق 2، 6، 9، 16 و 22 تهران، بعنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از دو پرسشنامه فرم کوتاه مقیاس بهزیستی روانشناختی ریف (1998) و تاب آوری کونور و دیویدسون(2003) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی، و مقایسه دو گروه مستقل با آزمون t-test انجام گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که تفاوت معناداری بین هر دو متغیر تاب آوری و بهزیستی روانشناختی وجود دارد و از نظر نیروه ای پلیس ورزشکار نسبت به افراد غیرورزشکار در (P≤0/05). بحث و نتیجه گیری: با توجه به اهداف این پژوهش و بررسی تاب آوری و بهزیستی رانشناختی در دو گروه ورزشکار و غیرورزشکار و همچنین نتایج حاصل شده می توان به این نتیجه رسید که نیروهای پلیس ورزشکار در ابعاد مختلف روانشناختی بطور اعم و ابعاد تاب آوری و بهزیستی روانشناختی بطور اخص نسبت به همتایان غیرورزشکار خود در شرایط بهتری قرار دارند.

Keywords:

نیروهای پلیس , ورزش , بهزیستی روانشناختی , رابطه مثبت با دیگران , خودمختاری , زندگی هدفمند , رشد شخصی