رابطه بین هوش هیجانی و خودکنترلی معلمان زن دوره ابتدایی

هدف این پژوهش بررسی رابطه بین هوش هیجانی و خودکنترلی معلمان زن دوره ابتدایی ماهشهر بود. داده های این پژوهش شامل کلیه معلمان زن مقطع ابتدایی شاغل در سال ۱۴۰۳-۱۴۰۳ میباشد که تعداد ۳۳۲ نفر بوده و ۱۵۰ نفر به صورت تصادفی انتخاب شده اند که با استفاده از جدول مورگان تهیه شده است. ابزار پژوهش مذکور ۲ پرسشنامه بار آن معتبر برای هوش هیجانی و خودکنترلی بود که دارای ضریب آلفای کرونباخ ۰٫۹۳ برای هوش هیجانی و ۰٫۷۲ برای خودکنترلی بود برای تجزیه و تحلیل دادهها از آزمونهای آماری توصیفی شامل (جدول) هیستوگرام، میانگین انحراف معیار) و استنباطی آزمون ۱ تک نمونه ای همبستگی پیرسون، رگرسیون چند متغیره) استفاده شد. یافته های این پژوهش نشان داد که بین مولفه های هوش هیجانی و خودکنترلی رابطه معناداری وجود ندارد. اگرچه بین مولفه های فردی هوش هیجانی و خودکنترلی همبستگی معنی داری وجود نداشت، اما همبستگی بین مولفه های هوش هیجانی و خودکنترلی ۱٫۴۱ بود و آزمون F نشان داد که این همبستگی معنادار است. همچنین ضریب توضیحی تعدیل شده برابر با ۰٫۰۸۹ است و نشان میدهد که تنها ۸٫۹ درصد از تغییر خودکنترلی مربوط به عوامل هوش هیجانی است و مابقی ناشی از عوامل دیگری است که بررسی نشده است. سطح خودکنترلی در جامعه مورد مطالعه بالاتر از میانگین نظری است و نتایج نشان میدهد که سطح عواملی که باعث خوش بینی اعتماد به نفس و مدیریت ریسک میشوند کمتر از حد متوسط و حقیقت متوسط است. سطح و موارد دیگر بالاتر از حد متوسط بود.

Keywords:

هوش هیجانی خودکنترلی خوش بینی , عزت نفس