بررسی اثربخشی درمان شناختی- رفتاری بر سرخوردگی زناشویی و نشخوار فکری زوجین مراجعه کننده به کلینیک های مشاوره

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان شناختی - رفتاری بر سرخوردگی زناشویی ونشخوار فکری زوجین مراجعه کننده به کلینیک های روانپزشکی بود.روش پژوهش نیمه ازمایش از نوع پیش ازمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زوج های متاهل مراجعه کننده به کلینیک های روانپزشکی شهرستان امل در سال ۱۴۰۳-۱۴۰۲ می باشند. از بین تمامی افراد ۳۰ نفر که کمترین نمره را در پرسشنامه های سرخوردگی زناشویی و نشخوار فکری کسب نموده اند، به روش در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش ۱۵ نفر و کنترل ۱۵ نفر جایگزین شدند. جهت گردآوری داده ها از مقیاس سرخوردگی زناشویی کایزر ۱۹۹۳ ونشخوار فکری نولن هوکسما ۲۰۰۱ استفاده شد. برنامه درمان شناختی رفتاری در ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای هفته ای یکبار براساس مدل استارک ۱۹۹۶ بر روی گروه آزمایش اجرا شد. داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چند متغیره (مانکوا) با نرم افزار SPSS مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد بین نمرات پیش آزمون پس آزمون دو گروه ازمایش و کنترل در سرخوردگی زناشویی و نشخوار فکری زوجین مراجعه کننده به کلینیک های روانپزشکی تفاوت معنی داری وجود دارد. به طور کلی درمان شناختی رفتاری بر سر خوردگی زناشویی و نشخوار فکری اثربخش است. با توجه به نتایج حاصل از این پژوهش، توجه به نقش درمان شناختی رفتاری در ایجاد تغییرات در بهبود سرخوردگی زناشویی نشخوار فکری تلویحات درمانی مهمی را در بر دارد.

Keywords:

درمان شناختی - رفتاری , سرخوردگی زناشویی , نشخوار فکری , زوجین