بررسی نقش رویکرد فراشناختی در درمان افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر

اختلال اضطراب فراگیر که اختلالی شایع و ناتوان کننده است، با نگرانی مداوم، مفرط و کنترل ناپذیر مشخص می شود. یکی از معمول ترین رویکردهای درمانی برای اختلال اضطراب فراگیر، درمان شناختی رفتاری است. با توجه به اینکه این نوع درمان تا حدی در درمان اختلال اضطراب فراگیر موثر بوده است اما درصد زیادی از افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر از این درمان سودی نبردند و این مغایر با بالاترین نرخ بهبود بالینی است که درمان شناختی رفتاری در سایر اختلالات اضطرابی نشان می دهد. هدف این پژوهش، معرفی درمان فراشناختی ولز و کارایی آن برای اختلال اضطراب فراگیر است. پژوهش حاضر به روش علمی- مروری انجام شد. جستجوی سابقه ی پژوهشی این مقاله نیز با استفاده از پایگاه های اطلاعاتی شامل Magiran, Sid, Elicit, Google Scholar, Civilica, IranDoc انجام گرفته است. کلیدواژه های فارسی و انگلیسی این پژوهش که عبارتنداز: «درمان فراشناختی، اختلال اضطراب فراگیر، بزرگسالان» «Metacognitive Therapy, Generalized Anxiety Disorder, Adults» در سایت های داخلی و خارجی مجلات معتبر مورد بررسی قرار گرفتند تا از مقالات مشابه استفاده گردد. نتیجه ای که می توان از این پژوهش استنباط کرد، این است که رویکرد درمانی فراشناختی در کاهش شدت علائم اختلال اضطراب فراگیر موثر بوده است.

Keywords:

درمان فراشناختی , اختلال اضطراب فراگیر , بزرگسالان