اثر بخشی آموزش مهارت های زندگی بر تاب آوری اخلاقی تحصیلی و خود کارامدی تحصیلی دانش آموزان

شناسایی عوامل موثر بر خودکارآمدی می تواند نقش اساسی در بهبود پیشرفت تحصیلی دانش آموزان و ارتقاینظام آموزشی داشته باشد.بعلاوه، خودکارآمدی به عنوان یک عامل انگیزشی باعث افزایش عملکرد تحصیلی وکاهش استرس می گردد که در راستای این مقاله با هدف بررسی اثر بخشی آموزش همدلی بر افزایش تابآوری و خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان شهر تبریز انجام شد. این پژوهش از نوع نیمه تجربی است که باطرح پیش آزمون- پس آزمون دو گروهی انجام شد. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه اول شهر تبریز در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ بود با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای ۳۰ نفر از دانش آموزان انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها برای دستیابی به هدف اصلیپژوهش حاضر پرسشنامه خودکارآمدی مک الروی و بانتینگ ۲۰۰۲ و مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون۲۰۰۳ بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی مانند محاسبه میانگین و انحراف معیار و آمار استنباطی شامل تحلیل واریانس تک متغیره استفاده شد. نتایج این پژوهش نشان داد که میانگین نمرات گروهآزمایش در تاب آوری و خودکارآمدی تحصیلی نسبت به گروه کنترل افزایش یافته است. شایان ذکر است که آموزش همدلی بر تاب آوری و خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان دختر مقطع متوسطه شهر تبریز تاثیرداشت. بنابراین نتایج این مقاله، اهمیت همدلی را در ارتباطات دانش آموزان نشان داد.

Keywords:

مهارت زندگی , خودکارآمدی , تاب آوری , اثربخشی