تاثیر آموزش مبتنی بر خودتنظیمی و مدیریت زمان بر پیشرفت تحصیلیدانش آموزان دارای نفص بینایی در مقطع متوسطه اول

هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر آموزش مبتنی بر خودتنظیمی و مدیریت زمان بر پیشرفت تحصیلی دانشآموزان دارای نقص بینایی بوده است. تحقیق حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر نوع نیز توصیفی تحلیلی می باشد.جامعه آماری این پژوهش تعداد ۵۰۰ نفر از دانش آموزان مقطع متوسطه مشغول به تحصیل در مدارس شهر تهران وشهرستان های تهران انتخاب شده که با توجه به این تعداد از حجم نمونه آماری با استفاده از فرمول کوکران ۳۵۲ نفرتعیین شد که در ۳۵ مدرسه مقطع متوسطه عادی مشغول به تحصیل بوده اند . پرسشنامه ها در بین این تعداد توزیعشد. در این پژوهش برای گردآوری اطلاعات از دو روش کتابخانه ای و میدانی استفاده شده است. سه پرسشنامهآموزش خودتنظیمی، مدیریت زمان و پیشرفت تحصیلی دانشآموزان، ابزارهای گردآوری اطلاعات بوده و نتایج نشانداد آموزش مبتنی بر خودتنظیمی بر مدیریت زمان دانش آموزان دارای نقص بینایی تاثیر دارد. همچنین مشخص شدآموزش مبتنی بر خودتنظیمی بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دارای نقص بینایی تاثیر دارد.

Keywords:

آموزش , خودتنظیمی , مدیریت زمان , پیشرفت تحصیلی , نقص بینایی