پیش بینی رغبت به ازدواج براساس هوش هیجانی و الگوهای ارتباطی خانواده دردانشجویان دختر مجرد دانشگاه آزاد اسلامی مرودشت

هدف پژوهش پیش بینی رغبت به ازدواج براساس هوش هیجانی و الگوهای ارتباطی خانواده در دانشجویان دختر مجرد دانشگاه آزاد واحد مرودشت بود. جامعه آماری در این پژوهش شامل دانشجویان دختر و مجرد کارشناسی ارشد روانشناسیدانشگاه آزاد مرودشت بودند که در اردبیهشت و خرداد ماه سال ۱۴۰۲ به تعداد ۱۸۰ نفر مشغول به تحصیل بودند. نمونه آماریپژوهش حاضر براساس تناسب حجم نمونه با استفاده از جدول کرجسی و مورگان ۱۹۷۰ و از طریق فرمول تعیین نمونهکوکران متشکل از ۱۱۸ نفر بوده که از دانشجویان دختر و مجرد کارشناسی ارشد روانشناسی دانشگاه آزاد مرودشت با روشنمونه گیری هدفمند انتخاب شدند که از این تعداد ۱۱۱ نفر به پرسشنامه پاسخ دادند و پرسشنامه های الگوهای ارتباطیخانواده فیتزپاتریک وریچی، رغبت به ازدواج پوراعتماد، حیدری و مظاهری، هوش هیجانی شوت و همکاران روی آنان اجراشد و داده ها با استفاده از تحلیل رگرسیون به روش همزمان تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که هوش هیجانی و مولفه های آن (خوش بینی/ تنظیم هیجان، ارزیابی از هیجانات، مهارت های اجتماعی، کاربرد هیجانات) به صورت مستقیم، رغبتبه ازدواج را پیش بینی می کند. همچنین الگوهای ارتباطی خانواده (جهت گیری گفت و شنود، جهت گیری همنوایی) بهصورت مستقیم، رغبت به ازدواج را پیش بینی می کند.

Keywords:

رغبت به ازدواج , هوش هیجانی , الگوهای ارتباطی خانواده , دانشجویان دختر مجرد