رابطه خودکارآمدی با خوش بینی تحصیلی، رشد اخلاقی و شادکامی دانش آموزان ابتدایی

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه خودکارآمدی با خوش بینی تحصیلی، رشد اخلاقی و شادکامی دانش آموزان لذا بهلحاظ ماهیت و هدف بنیادی و از حیث روش توصیفی-همبستگی بوده است. کلیه دانش آموزان دختر پایه ششم مقطعابتدایی شهر قائن می باشند که با کمک روش نمونه گیری دردسترس, دانش آموزان دبستان دخترانه ادیب (۲۰ نفر) بهعنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسش نامه های خودکارآمدی جینکز و مورگان (۱۹۹۹)،خوش بینی تحصیلی اسچنن- موران و همکاران (۲۰۱۳) رشد اخلاقی لطف آبادی و همکاران (۱۳۹۰) و پرسشنامهشادکامی مایکل آرگایل (۱۹۸۹) بوده و در انتها داده ها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون موردتجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بین خودکارآمدی با خوش بینی تحصیلی» رشد اخلاقی و شادکامیرابطه معنی داری وجود دارد ضمنا خودکارآمدی بر خوش بینی تحصیلی، رشد اخلاقی و شادکامی تاثیرگذار است وخودکارآمدی قادر است تغییرات خوش بینی تحصیلی، رشد اخلاقی و شادکامی را پیش بینی نماید.

Keywords:

خودکارآمدی , خوش بینی تحصیلی , دانش آموزان , رشد اخلاقی , شادکامی