بررسی ساز و کارهای حقوق ی و نظارت ی بر شهرساز ی و آپارتمان ساز ی در ایران

بارشد جمعیت وشهرنشینی نیاز به مسکن شهری با توجه به محدودی ت های تامی ن زمین و فضا جهت تامین مسکن، سبب شده است که جوامع شهری به ساخت وساز به صورت آپارتمان روی آوردند و از طرفی دیگر آپارتمان سازی مزا یای دی گری را نیز مانند صرفه جویی در هزینه های خری د زمین و ساخت تاسیسات و نزدیکی به محل کار، مدارس، مراکز خدمات خری د و غیره را دارا می باشد. علی ای حال آپارتمان نشینی دارای مشکلات و معضلات دیگری نیز از جمله تنزل کیفیت شهری، آثار اجتماعی زندگی و استفاده از فضای عمومی و مشاعی، ازدحام جمعیت، تراکم و غیره می باشد . دراین پژوهش به بررسی ساز وکارهای حقوقی و نظارتی به شهرسازی و آپارتمان سازی درا یران پرداخت شده است و برخی قوا نین مانند قانون ماده ۹۹ ، ۱۰۰ ، ۱۰۱ شهرداری مورد بررسی قرار گرفته اند ودر نها یت چهار مرجع قانو نی که در ساخت وسازهای شهری نظارت دارند معرفی شده اند ای ن چهار مرجع عبارتنداز: وزارت مسکن و شهرسازی (وزارت راه وشهرسازی) به استناد قانون تاسی س شورای عالی شهرسازی و معماری ایران مصوب سال ۱۳۵۱ ، شهرداری ها به استناد قانون ماده ۱۰۰ شهرداری، سازمان نظام مهندسی ساختمان و کانون کاردا نی استانها از طر یق نظارت مهندسین بر ساخت و سازهای شهری و شهروندان که نقشی مستقیم در این خصوص را دارا می باشند.

Keywords:

شهرنشینی , آپارتمان سازی , وزارت مسکن وشهرسازی , شهرداری , شهرداری , سازمان نظام مهندسی , شهروندان