مقایسه تطبیقی میزان درجه توسعه یافتگی روستاهای کوهپایه ای و جلگه ای استان خوزستان با استفاده از تکنیک تاکسونومی (مطالعه موردی : روستاهای شهرستانهای باغملکو شوشتر)

در این پژوهش با استفاده از روش تاکسونومی عددی درجه توسعه یافتگی ( برخورداری ) مناطق روستایی جلگه ای و کوهپایه ای استانخوزستان مقایسه و تطبیق گردیده که شهرستان باغملک با 255 روستای دارای سکنه نمایانگر مناطق روستایی کوهپایه ای و شهرستانشوشتر با 199 روستای دارای سکنه نمایانگر مناطق روستایی جلگه ای در نظر گرفته شده است .32 شاخص آموزشی ، بهداشتی ، زیر بنایی و ارتباطی ، اداری و تأسیسات برای این مطالعه در نظر گرفته شده است . که ابتدا بطورمختصر یک مطالعه محیطی و انسانی از مناطق فوق ارائه گردیده است سپس شاخصهای مورد مطالعه در هر شهرستان مورد بررسی قرارگرفته است. هر کدام از این شهرستان های دارای 7 دهستان بوده که به لحاظ جلوگیری از اطاله کلام از هر شهرستان 5 دهستان بعنوان نمونه مورد مطالعه در نظر گرفته شده که سعی بر این بوده که هر کدام از این دهستانها کاملاً گویای ویژگی مورد نظر پژوهش یعنی کوهستانی وجلگه ای بودن، بوده و دهستانهای شهرستانهای باغملک عمدتاً کوهستانی و کوهپایه ای بوده و دهستانهای شهرستان شوشتر نیز اغلبجلگه ای و دردشت واقع شده اند . پس از انتخاب شاخص ها و جمع آوری داده ها شاخص های مختلف در مناطق روستایی بر اساس روشتاکسونومی عددی و تشکیل ماتریس داده ها ، تشکیل ماتریس استاندارد داده ها و میانگین واریانس هر ستون و رتبه بندی و مقایسهدهستانهای این دو شهرستان مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرند. و در نهایت بر اساس تجزیه و تحلیل بعمل آمده نتیجه گیری می شود و بامقایسه تطبیقی نتایج بدست آمده میزان درجه توسعه یافتگی و برخورداری و محرومیت مناطق جلگه ای و کوهپایه ای را مشخص نمودو مقیاسی مناسب جهت استفاده در برنامه ریزی اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی را بدست آورد .

Keywords:

توسعه یافتگی , تکنیک تاکسونومی